Συχνά ακούμε ανθρώπους να λένε είμαι people pleaser, αλλά τι εννοούν; Η ακριβής μετάφραση αυτής της φράσης είναι ‘αυτός που ικανοποιεί τους άλλους ανθρώπους’. Πολύ ωραίο χαρακτηριστικό να έχει κάποιος, ίσως ισχυριστεί κανείς. Ενέχει αλτρουισμό και δοτικότητα. Είναι όμως στα αλήθεια έτσι;
Οι people pleasers στην πραγματικότητα δεν προσπαθούν να ικανοποιήσουν τους άλλους ανθρώπους. Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποφύγουν το βαθύ αίσθημα ντροπής που θα νιώσουν στην περίπτωση που δυσαρεστήσουν κάποιον. Φοβούνται ότι αν δεν δράσουν ακριβώς όπως ο άλλος θα ήθελε από εκείνους, τότε θα εγκαταλειφθούν και θα μείνουν τελείως μόνοι, κατάσταση που βιώνουν όχι μόνο ως δυσάρεστη, αλλά και τρομακτική.
Οι people pleasers πασχίζουν να πετύχουν το εξής: να ελέγξουν τον τρόπο που τους βλέπει ο άλλος, ο οποίος θα ήθελαν να σκεφτεται για εκείνους ‘είσαι ένας τόσο τέλειος άνθρωπος, που πάντα θα σε αγαπάω και θα σε θέλω κοντά μου’. Ωστόσο, η συνεχής προσπάθεια να είναι ο άλλος ικανοποιημένος δεν είναι μια βιώσιμη ψυχική κατάσταση, αφού πολλές είναι οι φορές που οι επιθυμίες των δύο ατόμων δεν συμπίπτουν.
Επομένως, ο people pleaser βρίσκεται συνήθως αντιμέτωπος με ένα τρομερό δίλημμα: είτε θα ικανοποιήσω τις δικές μου επιθυμίες, αλλά αυτό μπορεί να σημάνει ότι θα δυσαρεστήσω τον άλλο και θα μείνω μόνος μου, είτε θα θα ικανοποιήσω τις ανάγκες του άλλου, αλλά αυτό μπορεί να συνεπάγεται ότι θα χάσω τον εαυτό μου. Αυτό το δίλημμα στοχεύουμε να αναδείξουμε μέσα στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, προκειμένου να μπορέσουμε να το επιλύσουμε και ο θεραπευόμενος να βιώσει πιο ουσιαστικές σχέσεις, απαλλαγμένες, όσο το δυνατόν απο το δίπολο ‘λη εγώ ή ο άλλος’, αλλά ‘και οι δύο μαζί’.