Ψυχοθεραπεία και σκλήρυνση κατά πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μια χρόνια νευρολογική πάθηση που συχνά διαγιγνώσκεται σε νεαρή ενήλικη ηλικία. Για πολλούς ανθρώπους, η εμφάνιση της νόσου σε αυτή τη φάση ζωής σηματοδοτεί μια βαθιά ανατροπή: στην εικόνα του εαυτού, στις σχέσεις, στον τρόπο σχεδιασμού του μέλλοντος. Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία μπορεί να προσφέρει έναν ουσιαστικό χώρο στήριξης και νοηματοδότησης αυτής της εμπειρίας. Δεν αντιμετωπίζει τη νόσο ως ιατρική παρέμβαση, αλλά εστιάζει στον τρόπο που αυτή εγγράφεται στην ψυχική ζωή, στα συναισθήματα και στις εσωτερικές συγκρούσεις που ενδέχεται να ενεργοποιεί.

Στόχοι της θεραπείας:

• Επεξεργασία των ψυχικών επιπτώσεων της διάγνωσης: Η αναγνώριση μιας χρόνιας ασθένειας μπορεί να προκαλέσει έντονο άγχος, θλίψη, θυμό ή αποδιοργάνωση. Η θεραπευτική εργασία επιτρέπει τη σταδιακή αναγνώριση και κατανόηση αυτών των βιωμάτων.

• Αντιμετώπιση της αβεβαιότητας και της απώλειας ελέγχου: Η μεταβλητότητα της νόσου μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στη διαχείριση του απρόβλεπτου. Η ψυχοθεραπεία υποστηρίζει την ανάπτυξη εσωτερικών μηχανισμών σταθερότητας και ψυχικής ανθεκτικότητας.

• Επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας: Η αλλαγή στη σχέση με το σώμα, με την ανεξαρτησία και με τις προσδοκίες ζωής συχνά δημιουργεί ερωτήματα γύρω από την προσωπική ταυτότητα. Η θεραπευτική διαδικασία προσφέρει έναν χώρο εξερεύνησης και ενίσχυσης του εαυτού.

• Διαχείριση των επιπτώσεων στις διαπροσωπικές σχέσεις: Οι αλλαγές που επιφέρει η ΣΚΠ μπορούν να επηρεάσουν τις σχέσεις με την οικογένεια, τους φίλους ή τον/την σύντροφο. Η θεραπεία βοηθά στη διατήρηση της συναισθηματικής εγγύτητας και στην επεξεργασία πιθανών εντάσεων ή αποστάσεων.

• Δημιουργία σταθερού πλαισίου στήριξης: Η συνέπεια και η σταθερότητα της θεραπευτικής σχέσης μπορούν να λειτουργήσουν υποστηρικτικά σε μια περίοδο συνεχών αλλαγών και εσωτερικής ανακατάταξης.

Η ψυχοθεραπεία δεν προσφέρει άμεσες λύσεις ούτε αναιρεί τις δυσκολίες. Προσφέρει, όμως, ένα χώρο εμβάθυνσης και νοήματος, μέσα από τον οποίο είναι δυνατό να ξαναδομηθεί ο τρόπος με τον οποίο κάποιος σχετίζεται με την ασθένεια, με τον εαυτό και με τη ζωή του συνολικά.