Μια μικρή ιστορία: Ο Γιώργος είναι ψυχολόγος ψυχοθεραπευτής, 35 ετών, ετεροφυλόφιλος και εργένης. Βρίσκεται στο γραφείο του και πίνει τον καφέ του ενώ περιμένει το πρώτο ραντεβού της ημέρας. Σήμερα ξύπνησε με κακή διάθεση, γιατί το προηγούμενο βράδυ το ραντεβού του με την καινούργια του γνωριμία δεν πήγε καλά. Ήταν αρκετά αγχωμένος και αδέξιος, και η κοπέλα φάνηκε να μην περνάει καλά, προφασίστηκε αδιαθεσία και έφυγε πριν πιει καλά καλά τον καφέ της. Η ίδια ιστορία, με μικρές παραλλαγές, του συνέβαινε εδώ και αρκετά χρόνια, το ένα αποτυχημένο ραντεβού μετά το άλλο.
'Τουλάχιστον, σκέφτηκε ο Γιώργος, σήμερα είμαι στο γραφείο μου, έχω να υποδεχτώ τους θεραπευόμενους μου, οι οποίοι πάντα ενδιαφέρονται για το τι έχω να πω, πάντα με βρίσκουν ελκυστικό και ενδιαφέρων'. Ο επόπτης του Γιώργου τον είχε ρωτήσει πριν λίγο καιρό πως ερμηνεύει το γεγονός ότι φαίνεται να τον προτιμούν κυρίως γυναίκες και όχι άντρες για θεραπευτή τους. 'Μα τι ζηλόφθων!' είχε σκεφτεί ο Γιώργος, και είχε διακόψει την εποπτεία μαζί του.
Το κουδούνι του γραφείου χτυπά, και μπαίνει μέσα η καινούργια θεραπευόμενη. Στο τηλέφωνο του φάνηκε αρκετά γλυκιά και εύθραυστη, καθώς του περιέγραφε το πώς είχε ανάγκη από ψυχοθεραπεία για να αντέξει τον πρόσφατο χωρισμό της. Η νέα και όμορφη γυναίκα, που όμως είχε μάτια πρησμένα από το κλάμα, κάθισε απέναντί του την ώρα που ο θεραπευτής σκεφτόταν: ‘Μα πως είναι δυνατόν να θέλει να χωρίσει κανείς αυτή την γυναίκα; Αν ήμουν εγώ σε σχέση μαζί της…’ . Δεν έδωσε σημασία στη σοβαρότητα αυτού του συνειρμού. Δεν έδωσε σημασία ούτε όταν άκουσε τον εαυτό του να της προτείνει να του τηλεφωνήσει όποτε νιώσει ότι το χρειάζεται.Τα τηλεφωνήματα άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο, και σύντομα θεραπευτής και θεραπευόμενη κατέληξαν σε σεξουαλική συσχέτιση.
Γιατί λοιπόν είναι απαραίτητη προυπόθεση για έναν θεραπευτή να έχει κάνει ή να βρίσκεται σε προσωπική θεραπεία και εποπτεία; Εδώ βλέπουμε ένα δυστυχώς πολύ κοινό κλινικό παράδειγμα, στο οποίο τα τυφλά και αδούλευτα στοιχεία του θεραπευτή, δηλαδή η ανασφάλεια του για την απήχηση που έχει στο γυναικείο φύλο, και η άγνοιά του επ’ αυτής, επηρεάζει με τρόπο επιζήμιο την εργασία του με τους ανθρώπους που τον εμπιστεύονται για την καλυτέρευση της ζωής τους. Δηλαδή, άνθρωποι που πηγαίνουν για να βοηθηθούν σε εκείνον, τελικά τραυματίζονται περεταίρω, όχι μόνο απο την ελλιπή δυνατότητα κατανόησης του εαυτού τους που τους παρέχεται, αλλά και απο σοβαρά δεοντολογικά παραπτώματα στα οποία μπορεί να περιπέσει ο ίδιος ο θεραπευτής.
Σχόλια